Mevcut Durum (Şah Deniz-1)
12 Mart 2001 tarihinde, Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Cumhur Ersümer tarafından imzalanan “Azerbaycan Doğal Gazının Türkiye Cumhuriyeti’ne Sevkiyatına İlişkin Anlaşma” uyarınca halen Azerbaycan’dan yılda 6.6 milyar metreküp doğal gaz ithal etmekteyiz.
Azerbaycan’dan aldığımız doğal gazın fiyatı genel olarak Rusya doğal gazının fiyatına paralel seyrediyor ve bir formülle hesaplanıyor. Bugün itibarıyla Azerbaycan gazının (Şah Deniz-1 sahasından temin ediliyor) fiyatı, Rusya gazının fiyatının birkaç dolar üzerindedir. Doğal gazı Gürcistan sınırında teslim alıyor ve BOTAŞ’a ait milli şebekemizle dağıtımını yapıyoruz.
Nisan 2021’de sona erecek bu anlaşma sayesinde Yunanistan’a küçük bir miktar olsa da, doğal gaz ihraç ediyoruz, doğal gaz ticareti yapıyoruz.
BOTAŞ verilerine göre, Yunanistan’a ihracat miktarları şöyledir.

Şah Deniz-2 ve TANAP
2008’de, Şah Deniz’de, bu defa Şah Deniz-2 sahası olarak adlandırılan bölgedeki doğal gaz yataklarının işletilebilmesi için oluşturulan uluslararası konsorsiyum çalışmalarına başladı.
Şah Deniz-2 gazı için akla ilk gelen pazar Avrupa oldu. Bilindiği gibi, öteden beri, Avrupa’nın Rusya doğal gazına bağımlılığının azaltılması için çaba sarf ediliyor. Bu durumda, Türkiye doğal olarak en önemli ve avantajlı geçiş güzergahı ülkesi oluyor. Ayrıca, Azerbaycan gazının(Şah Deniz-2) Türkiye’ye satılması da gündeme geldi. Bu amaçla 2011 yılında Azerbaycan’la yeni bir anlaşma imzalanarak, Türkiye’nin yılda 6 milyar metreküp doğal gaz satın alması kararlaştırıldı. Bugün açılışı yapılan hat ile Türkiye’ye gelen gaz, işte bu anlaşma ile alımı öngörülen gazdır.

Bugün Şah Deniz-2 sahasında üretim yapan BP liderliğindeki uluslararası konsorsiyumun üyesi firmalar ve konsorsiyumdaki payları şöyledir: BP (%28.8), TPAO- Türkiye (%19), SOCAR-Azerbaycan (%16.7), Petronas-Malezya (%15.5), LUKoil–Rusya(%10) and NIOC–İran (%10).
Görüldüğü üzere Türkiye, bu konsorsiyumun 2. büyük ortağıdır. Diğer bir ifade ile bugün Türkiye’ye getirilen gazın %19’u zaten Türkiye’ye aittir. Bu tablodan gurur duyulabilir, ama şimdilik… Üstelik, Türkiye’nin satın aldığı gazın Gürcistan sınırında teslim fiyatı da, Rusya gazının fiyatının % 87.5’i olacaktır. Bu fiyat da Rusya gazına göre daha düşük fiyattır; bu açıdan da sevinebiliriz, ama şimdilik…
Konsorsiyum lideri BP’nin ortaya attığı ve Azerbaycan ile Türkiye’nin de kabul ettiği öneriyle, gazın Türkiye ve Avrupa’ya taşınması için yeni bir hat inşa edilmesi gündeme geldi. Bu konuda Avrupa Birliği’nden de destek sağlandı. Bugün açılışı yapılan TANAP, Türkiye’yi boydan boya geçerek, gazı Avrupa’ya ulaştıracak olan hattır. Bu hattın sahibi konsorsiyum, SOCAR (%60), BOTAŞ (%30) ve BP (%10) firmalarınca oluşturulmuştur.
İlk bakışta TANAP projesi Türkiye’ye yapılan önemli bir yatırım olarak düşünülebilir. Milyarlarca dolarlık yatırım ve insanlara iş olanakları sağladığı düşünülebilir. Doğrudur. Ancak buna rağmen, bu proje Türkiye’nin yerli ve milli çıkarlarına büyük zarar veren 2 önemli sonucu da beraberinde getirmektedir.
Bu hat ile satın alacağımız gazın taşıma bedeli olarak, 1000 metreküp doğal gaz için Eskişehir çıkış noktasında 76 ABD doları, Trakya çıkışı için ise 109 ABD doları ödemek durumundayız. Gürcistan sınırında, Rusya gazından daha ucuz alacağımız Azerbaycan gazına Eskişehir’e kadar tam 76 dolar iletim bedeli ödeyeceğiz. Böylece ucuz Azerbaycan gazını Rusya gazından daha pahalı hale getireceğiz.
Asıl önemlisi bu değil. Azerbaycan gazını TANAP’la değil de, mevcut milli taşıma şebekemizle Avrupa’ya taşıyabilmiş olsaydık, kendi satın alacağımız gaz için iletim bedeli ödemeyeceğimiz gibi, bu defa Avrupa’ya giden gazdan da iletim bedeli olarak para kazanabilecektik. Diyebilirsiniz ki, “Peki bizim milli şebekemiz bu iletim için yeterli mi?” Elbette hayır, ancak emin olun TANAP ve Şah Deniz-2’deki taahhütlerimizin bir bölümüyle, bu hattın kapasitesini arttırabilir hatta yenileyebilirdik. TANAP’ın yarattığı iş ve yatırım imkanlarının aynısı biz de yaratabilirdik.
Bundan çok daha önemlisi ise, biz Türkiye olarak, Azerbaycan gazının Avrupa’ya satışına talip olamadığımız için gaz ticareti yapan ülke (hub) olabilme şansımızı da kaybettik. Üstelik bu konuda elimizde somut bir örnek varken… 2001 yılında imzaladığımız anlaşma ile daha 2001 yılında, 3’lü koalisyon döneminde, Cumhur Ersümer’in imzasıyla bunu başarabilmişken. Bu örneğe rağmen, bu stratejik ve affedilmez hatayı yaptık.
Yine diyebilirsiniz ki, “Ama hem Şah Deniz-2’de hem de TANAP’ta ortaklıklarımız, yatırımlarımız var, biz buradan da para kazanacağız.” Evet, böyle düşünebilirsiniz, ancak BP’nin inisiyatifinde yapılan hesaplamalarla toplam 45-50 milyar dolar yatırım gerektiren Şah Deniz-2 ve TANAP projeleri için taahhüt ettiğimiz yatırım miktarları düşünüldüğünde, değer miydi sorusuyla karşılaşabilirsiniz.
TANAP sayesinde doğal gaz ticaretinin yapıldığı bir ülke olma özelliğini kaybettik. Bu vahim hatayı yapmasaydık belki Rusları da Türk Akım 2’de bu alana kolayca çekebilirdik! Mecbur bırakabilirdik. Zira, ne Azerbaycan ne de Rusya için başka bir Türkiye yok.
Son olarak, Eskişehir’e kadar 76 Dolar olan iletim bedelinin Avrupa’ya ne kadar olacağını tahmin ediyorsunuz? Ben daha az olacağını düşünüyorum, aksi takdirde Azerbaycan gazı Avrupa’da rekabet edemez. Diğer bir ifade ile hattın maliyetini de biz üstlenmiş oluyoruz maalesef.

Avrupa’nın derdi bizi germemeliydi.
Yazık oldu.
Yerli ve milli olmadı!

Erken seçim kararı alındıktan hemen sonra gündeme düşen ilk tartışma, Abdullah Gül’ün adaylığı üzerinden gerçekleşti. Erdoğan ve Bahçeli, Gül seçeneğine şiddetle karşı çıkarak, tartışmayı “Gül’ün dış güçler ve FETÖ desteği ya da bağlantısı” üzerinden yürüttüler.
Bahçeli, “Gül’ün Cumhurbaşkanı adaylığı üzerine çok sinsi bir kamuoyu hazırlama stratejisi devrededir. FETÖ iş başındadır. PKK razıdır. Türkiye düşmanları heyecanlıdır…” dedi. Daha sonra gerçekleşen Gül-Davutoğlu görüşmesi, Erdoğan-Arınç görüşmesi, Akar ve Fidan’nın helikopterle Gül’ü ziyaret etmeleri ise sadece Erdoğan ve AKP’nin değil, iktidarın dayandığı veya ortak olduğu tüm kesimlerin de bu süreçten rahatsızlığını ortaya koyuyordu. Mesela ünlü FETÖ Uzmanı Hüseyin Gülerce, 3 Mayıs tarihli köşesinde “24 Haziran FETÖ için son çaredir” diyordu.
Bahçeli’nin, Akşener’in adaylığı için imza vereceklerin FETÖ bağlantısı olabileceğine dikkat çekmesi de bu açıdan değerlendirilebilir.
Kılıçdaroğlu’nun Gül’ün adaylığına sıcak baktığı yönündeki haber ve yorumlar, “Kılıçdaroğlu’nun Akşener’i Gül lehine ikna etme çabaları” akla şu soruyu getiriyordu: “Hem Gül’ü hem de Akşener’i aynı çevreler destekliyorsa, onlar da Erdoğan’ı yenilgiye uğratmaya çalışıyorlarsa, o halde neden birlikte çalışmıyorlar?” Sanırım bu sorunun basit cevabı; “Akşener’in kişisel olarak gerçekten FETÖ ile bir bağlantısı ya da ilgisi yoktur” olacaktır.
Kılıçdaroğlu ve Temel Karamollaoğlu arasında yapılan ittifak görüşmelerinin arka planında Abdullah Gül’ün de bulunduğunu belirtmeye gerek yok açıkçası. Zaten Kılıçdaroğlu, Gül ile görüştüğünü daha önce açıklamıştı. AKP’nin içerisinden çıktığı Milli Görüş’ün temsilcisi olan Saadet Partisi ile CHP flörtünü, sadece Kılıçdaroğlu’nun demokrasi anlayışıyla açıklamak saflık olur kanaatindeyim. Erdoğan karşıtlığı temelinde geliştirilen formüllerin sadece Erdoğan’ı değil, daha farklı yapıları da dolaylı olarak hedef aldığını düşünülebiliriz. Bahçeli’nin izlediği siyasetin, takındığı sert ve uzlaşmaz tutumum arka planında da sadece kişisel gerekçeler olduğunu sanmamak gerekiyor, bence.
Kılıçdaroğlu’nun, Gül seçeneği dışında merkez sağdan farklı bir aday göstermesi durumunda CHP’li seçmenin konsolide edilemeyeceğini öngören kimi çevreler; İnce seçeneğini ince ince işlemeye başladılar. Baykal’ın İnce’yi işaret ettiğine dair duyumlar medyada dillendirilmeye başladığında, ünlü anket firmaları temsilcileri Erdoğan karşısında merkez sağ bir adayın daha başarılı olacağını açıkça söylüyorlardı.
Akşener’in, profili düşük veya CHP tabanının kucaklamayacağı bir CHP adayıyla rakip olarak seçime girmesi durumunda ve seçimlerin 2. tura kalması halinde, Erdoğan karşısında ciddi bir rakip olacağı da ifade ediliyordu. Bütün bu algı yönetimi çabaları tüm hızıyla devam ederken; CHP’nin 15 Milletvekilini İyi Parti’ye göndermesi, parlamento seçimleri açısından tasarlanan süreci baltalayıverdi. Oysa Cumhur İttifakı ve iktidarın dayandığı veya ortak olduğu kesimler; İyi Parti’siz bir parlamento seçimini çok önceden planlamışlardı. Dolayısıyla CHP yönetimi bu oyunu bozarak hamle üstünlüğü elde etti. Üstelik bu hamle, demokrasi açısından kutsanacak bir değere de sahipti.
Bundan sonrasında, yönetimi farklı bir yere giden CHP’nin, gövdesini bu tarafta tutacak bir Cumhurbaşkanı adayının açıklattırılması gerekiyordu. İşte, Baykal’ın oyunun içerisinde olması bu açıdan önem arz ediyordu. Bu noktada lütfen Baykal’ı hafife almayınız ve 7 Haziran seçimlerinden sonraki sürecin yönetiminde ne denli etkin olduğunu hatırlayınız.
Sonunda taban baskısının da etkisiyle Kılıçdaroğlu, CHP içinden birini, Muharrem İnce’yi açıklamak zorunda bırakıldı. Bu sayede, CHP’nin gövdesi farklı bir yerde konumlandırıldı. Cumhur ittifakı ise bu sayede, Meral Akşener seçeneğini daha ilk turda sandığa gömmüş oldu. Sandıkta bu oyun bozulur mu bozulmaz mı, bekleyip görmekten başka çaremiz yok.
İnce’nin özellikle yandaş medyadaki görünürlülüğüne, yakaladığı rüzgara ve popülaritesine bakıldığında, Erdoğan’ın bu gelişmeden son derece memnun olduğunu söyleyebiliriz. Erdoğan’ın, “İnce’nin CHP oylarını konsolide etmesinin Cumhur ittifakının çıkarlarına hizmet edeceğini düşündüğünü” ifade etmek isterim. Bu noktada Erdoğan’ın İnce’yi kabul ederek görüşmesinin de önemli bir gelişme olduğunu söyleyebiliriz.
Peki, “İnce, Erdoğan için tehdit oluşturmuyor mu?” Bir tehdit oluşturmadığını düşünüyorlar. Sandıkta bir sürpriz olsa bile İnce’nin de kolaylıkla Türkiye’nin karşı karşıya bulunduğu iç ve dış tehditler konusunda ikna edilebileceğini düşünüyorlar. Hatırlayacağınız üzere; İnce cumhurbaşkanlığına aday olduktan hemen sonra Baykal’ı ziyaret etmiş ve kendisini siyasete başlatan Baykal’ın da aynen Bahçeli ağzıyla “Türkiye’ye yönelik iç ve dış tehditleri değerlendirdiğini” açıklamıştı.
Kılıçdaroğlu’nun 15 milletvekili ile bozduğu parlamento seçimleri senaryosuna bir şekilde yeniden işlerlik kazandırabilmek, sanırım bu defa ancak HDP’nin barajın altında bırakılması ile mümkün olabilecek. Ancak, Kılıçdaroğlu’nun son Milletvekili listeleri hamlesiyle, seçmeninin bir bölümünü HDP’ye yönlendirmesi sonucu bu mümkün olabilecek mi? Büyük bir soru işareti. Elbette ki İyi Parti, bu saatten sonra seçimlere girmekten vazgeçmeyeceğine veya vazgeçirilemeyeceğine göre, son seçenek seçimlerin tarihiyle ilgili bir değişiklik yapılması mı olacak acaba?

Hatırlanacaktır, 16 Ekim 2017 tarihinde gece yarısı ateşi yükselen Deniz Baykal, İbn-i Sina Hastanesi’nin yoğun bakım servisinde tedavi altına alındı. Ankara Üniversitesi Rektör Yardımcısı Prof. Dr. Güzel yaptığı açıklamada “Beyin damarlarından ana damarın tıkalı olduğu görüldü ve bu tıkanma nedeniyle kapalı olarak girişimsel işlem yapıldı. Bu tıkanmış olan beyin damarı açıldı. Bu açılan yere stent konuldu. Şu anda tedavisi yoğun bakımımızda devam ediyor. Sayın Baykal’ın bilinci açık. Beyin fonksiyonlarının hepsi yerinde, sadece sol kolunda ve bacağında hafif bir güçsüzlük var” demişti.
Cumhurbaşkanı Erdoğan ilk andan itibaren Baykal’ın sağlık durumuyla yakından ilgilenmeye başlamış ve Baykal’ı, tedavi gördüğü İbn-i Sina Hastanesinde ziyaret etmişti. Erdoğan, Baykal için özel uçakla İstanbul’dan konunun uzmanı doktorlar dahi getirtmişti.
Kısa süre zarfında Baykal’a yanlış tedavi uygulanmakta olduğuna dair bilgiler açık kaynaklarda yer almaya başladı. Hatta köşe yazarları da değerlendirme yaptılar. Sabah Gazetesindeki köşesinde Dilek Güngör Baykal’a uygulanan ilk tedavinin yanlış olduğu yönündeki kendisine ulaşan bilgilere yer vermişti. “Baykal’a eksik hatta yanlış tedavi uygulandığını söylüyorlar” diyen Dilek Güngör yazısını şu kelimelerle bitiriyordu: “İddiaları o ki, daha az kan sulandırıcıyla daha az risk alınırdı. Hatta şu anda Deniz Baykal yatağında yemek yiyor olabilirdi…” (1)
Habertürk yazarı Fatih Altaylı da aynı konuya değinerek, Baykal’a hatalı tedavi uygulanmış olabileceği iddiasını köşesine taşıdı.(2)
5 Aralık günü Deniz Baykal tedavi için Almanya’ya götürüldü. (3) Ankara Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. İbiş yaptığı açıklamada, “Baykal’ın tedavisi Almanya’da Münih yakınlarında Murnau isimli bir merkezde yapılacak. Gelişmiş bir merkez olduğunu biz de teyit ettik. Ailesi de onu tercih etti” ifadelerini kullandı. İbiş, devamla, “İnanıyorum ki Sn. Baykal yürüyerek yurda dönecek. Çünkü, bundan sonraki süreçte fizik tedavi ve rehabilitasyon uygulamaları çok çok önemli. Süreç içinde zayıflayan, kuvvet kaybı olan kaslarının çalışmasını sağlanacak” bilgisini de vermişti.
Medyada yer alan haberlere göre, Kemal Kılıçdaroğlu Almanya’da Baykal’ı ziyaret etmek istemiş ancak görüştürülmemişti. Bu haber veya dedikodu açık medyada yer almış olsa da üzerinde fazla durulmamıştı.
Baykal’ın Almanya’dan sağlıklı şekilde dönmesi beklenirken, Cumhurbaşkanı’nın uçağıyla aniden ve sağlığı daha da kötüleşmiş olarak Türkiye’ye getirilmesi şaşkınlık yarattı. Baykal’ın sağlık durumuyla ilgili ilk açıklamayı oğlu Prof. Dr. Ataç Baykal yaptı. Ataç Baykal, “Almanya’da tedavi süreci son derece kötüydü. Almanya’dan bir enkaz getirdik ve burada toparlanıyor” diyecekti. (4)
Sözcü yazarı Saygı Öztürk, 10 Nisan 2018 tarihli köşesine “Deniz Baykal’dan haber var” başlığı atmış ve Baykal’ın sağlık durumuna ilişkine bilgiler vermişti. Öztürk, “Kılıçdaroğlu’nun Almanya’da olduğu gibi Gülhane’de de Baykal ile görüştürülmediğini” belirtti. (5) Öztürk, daha önce üzerinde gerektiği kadar durulmayan ve detay olarak değerlendirilen bu konuyu tekrar gündeme taşıdı. Öztürk bir gün sonraki yazısında ise, bir grup eski CHP milletvekilinin Baykal’ı ziyaret ettiğini yazacaktı.
Enteresan olan gelişme ise şuydu: Cumhurbaşkanı Erdoğan 10 Nisan’da Baykal’ı hastanede ziyaret etmişti. Gece yapılan ziyarette, TBMM Başkanı İsmail Kahraman da hazır bulunmuştu.
Tesadüf, bu ziyaretten sadece bir hafta sonra Bahçeli erken seçim çağrısı yapılacaktı. Erdoğan da bir gün sonra seçim tarihini 24 Haziran olarak açıklayacaktı. Tarih tekerrür ediyor gibiydi, yıllar önce rahmetli Ecevit’in de uzun süren başarısız tedavi sürecinin sonunda Gülhane’de ayağa kaldırılmış olması ve Bahçeli’nin erken seçim çağrısı yapması bana “biz bu filmi sanki daha önce görmüştük” dedirtti.
(Devam edecek)
1- https://www.sabah.com.tr/gundem/2017/10/20/baykala-yanlis-tedavi-mi-uygulandi-1508493538
2- https://www.haberler.com/baykal-icin-gundemi-sarsacak-iddia-yanlis-tedavi-10152044-haberi/
3- https://www.ntv.com.tr/turkiye/deniz-baykal-tedavi-icin-almanyaya-goturuldu,oCZ7xU9nwUGOq8IQg8UZXA
4- https://tr.sputniknews.com/turkiye/201804111032981862-deniz-baykal-atac-baykal-almanya-tedavi/
5- http://www.sozcu.com.tr/2018/yazarlar/saygi-ozturk/deniz-baykaldan-haber-var-2340699/

21 ŞUBAT 2001 EKONOMİK KRİZ
14 AĞUSTOS 2001 – AKP KURULDU
15 TEMMUZ 2002 – BAHÇELİ SEÇİM KARARINI AÇIKLADI
28 AĞUSTOS 2002- HİLMİ ÖZKÖK GK Bşk.
3 KASIM 2002 GENEL SEÇİMLER
5 KASIM 2002 BAYKAL ERDOĞAN GÖRÜŞMESİ
22 ARALIK 2002 SEZER’İN VETO ETTİĞİ SEÇİM KARARI TEKRAR KABUL EDİLDİ
6 ŞUBAT 2003 ERDOĞAN SİİRT ADAYI
22 ŞUBAT 2003 BAYKAL ERDOĞAN GÖRÜŞMESİ
1 MART 2003 IRAK TESKERESİ
9 MART 2003 ERDOĞAN MV
10 MART 2003 HADEP KAPATILDI
4 TEMMUZ 2003 ÇUVAL OLAYI
3 EYLÜL 2003 ERDOĞAN ABD BE PEARSON GÖRÜŞMESİ (3.5 SAAT)
28 OCAK 2004 ERDOĞAN ABD ZİYARETİ – BUSH GÖRÜŞME
15 ŞUBAT 2005 ERKAN MUMCU AKP’DEN İSTİFA ETTİ.
17 ARALIK 2005 AVRUPA BİRLİĞİ MÜZAKERE
ARALIK 2005 IRAK’DA 5 ŞEHİT
17 MAYIS 2006 DANIŞTAY SALDIRISI
30 AĞUSTOS 2006 BÜYÜKANIT GENEL KURMAY BAŞKANI
NİSAN 2007 365 SÜRECİ
4 MAYIS 2007 ERDOĞAN BÜYÜKANIT DOLMABAHÇE GÖRÜŞMESİ
5 Mayıs 2007 DYP – Mehmet Ağar ile ANAP – Erkan Mumcu, ortak bir basın toplantısı ile iki partinin DP adı altında birleşmesi konusunda anlaştıklarını ve seçime birlikte girileceğini açıkladılar.
8 Haziran 2007; DYP ve ANAP milletvekili listelerinde anlaşamadıkları için DYP (DP) kendi aday listesini, ANAP ise seçime katılmama kararını YSK’ya bildirdi. Böylelikle merkez sağda bütünleşme projesi 2007 seçimleri öncesi suya düşmüş oldu.
22 TEMMUZ 2007 GENEL SEÇİMLER
28 AĞUSTOS 2007 GÜL CUMHURBAŞKANI SEÇİLDİ
21 EKİM 2007 REFERANDUM
27 ARALIK 2007 GİZLİ TANIK KANUNU 5726 (6 AY SONRA YÜRÜRLÜK)
OCAK 2008 ERGENEKON SÜRECİ
14 MART 2008 AKP KAPATMA DAVASI
20 MAYIS 2008 AVRUPA PARLAMENTOSU AKP KAPATMA DAVASI SERT AÇIKLAMA
27 AĞUSTOS 2008 İLKER BAŞBUĞ GK.BŞK.
EYLÜL 2008 GÜL SARKİSYAN GÖRÜŞMESİ
19 EKİM 2009 HABUR
22 MAYIS 2010 KEMAL KILIÇDAROĞLU GENEL BŞK.
27 AĞUSTOS 2010 IŞIK KOŞANER GK. BŞK.
12 EYLÜL 2010 REFERANDUM
28 EYLÜL 2010 HANEFİ AVCI TUTUKLANDI
EKİM 2010 AKP Mİ CEMAAT Mİ?
2 MAYIS 2011 İZMİR BŞB ÖZEL YETKİLİ SAVCI BASKINI
29 TEMMUZ 2011 NECDET ÖZEL GK BŞK.
28 ARALIK 2011 ROBOSKİ
2 OCAK 2012 GES MİT’E DEVREDİLDİ
6 OCAK 2012 İLKER BAŞBUĞ TUTUKLANDI
7 ŞUBAT 2012 MİT MÜSTEŞARI SORGUYA ÇAĞRILDI
12 NİSAN 2012- 28 ŞUBAT SORUŞTURMASI
05 AĞUSTOS 2012 – HAKKARİ’DE ÇATIŞMA: 8 ŞEHİT
20 AĞUSTOS 2012 – GAZİANTEP’TE BOMBALI SALDIRI: 10 ŞEHİT
21 AĞUSTOS 2012 – ŞIRNAK’TA ASKERİ ARAÇ KAZA YAPTI: 10 ŞEHİT
03 EYLÜL 2012 – BEYTÜLŞEBAP’DA ÇATIŞMA: 10 ŞEHİT
05 EYLÜL 2012 – AFYON ‘DA CEPHANELİK PATLADI: 25 ŞEHİT
16 EYLÜL 2012 – BİNGÖL ‘DE SALDIRI: 10 ŞEHİT
10 EYLÜL 2012 – SİİRT’TE HELİKOPTER DÜŞTÜ : 17 ŞEHİT
16 ARALIK 2012 – HAKAN FİDAN İMRALI ADASINA GİDEREK ÖCALAN’LA GÖRÜŞTÜ.
29 ARALIK 2012: ERDOĞAN TRT CANLI YAYININDA İMRALI’YLA GÖRÜŞTÜKLERİNİ AÇIKLADI.
3 OCAK 2013 BARIŞ SÜRECİ – AHMET TÜRK (BDP) APO ZİYARETİ
9 OCAK 2013 SAKİNE CANSIZ ÖLDÜRÜLDÜ
25 OCAK 2013 MUAMMER GÜLER İÇİŞLERİ BAKANI
28 ŞUBAT 2013: MİLLİYET 23.02.2013’DE BDP-ÖCALAN GÖRÜŞMENİN TUTANAKLARI YAYINLANDI. OSMAN KAVALA ÖCALAN’A “BAŞKANLIK SİSTEMİNE DESTEK VERMEYİN” DİYEN MEKTUP GÖNDERMİŞ.
4 NİSAN 2013: ERDOĞAN AKİL İNSANLAR HEYETİ GÖRÜŞMESİ 63 KİŞİLİK AKİL İNSANLAR DOLAŞMAYA BAŞLADI.
18 NİSAN 2013: İÇİŞLERİ- GENELKURMAY PROTOKOLÜ. ASKERİN OPERASYONA İZNİ VALİLİLERE VERİLDİ.
25 NİSAN 2013: MURAT KARAYILAN KANDİL’DE CANLI YAYINLANAN BASIN TOPLANTISINDA PKK’NIN 8 MAYIS’TAN İTİBAREN ÖN ŞARTSIZ GERİ ÇEKİLECEĞİNİ AÇIKLADI.
11 MAYIS 2013 REYHANLI PATLAMASI
23 MAYIS 2013 HAYRİ KOZAKÇIOĞLU ÖLÜ BULUNDU
28 MAYIS 2013 GEZİ
16 HAZİRAN 2013 MİLLİ İRADEYE SAYGI MİTİNGİ
26 HAZİRAN 2013: ERDOĞAN – AKİL İNSANLAR DOLMABAHÇE GÖRÜŞMESİ. “PKK YURTDIŞINA ÇEKİLDİ, 1’İNCİ AŞAMA TAMAMLANDI. ŞİMDİ HÜKÜMETİN ADIMLARI BEKLENİYOR” SORUSUNA ERDOĞAN “ÖRGÜTÜN SADECE YÜZDE 15’İ ÇEKİLDİ” DEDİ.
31 TEMMUZ 2013- CEMİL BAYIK BBC TÜRKÇE’YE, 1 EYLÜL’E KADAR HÜKÜMET ADIM ATMAZSA ÇEKİLMEYİ DURDURACAĞIZ, ÇEKİLENLER DE GERİ DÖNECEK.
12 AĞUSTOS 2013 SALİH MÜSLİM 2. KEZ ANKARA’DA
30 EYLÜL 2013: HÜKÜMET DEMOKRATİKLEŞME PAKETİNİ AÇIKLADI. ÖZEL OKULLARDA KÜRTÇE SERBEST KALDI, ANDIMIZ KALDIRILDI. BDP VE DTK “DAĞ FARE DOĞURDU” DEDİ.
16 KASIM 2013: BAŞBAKAN ERDOĞAN, KÜRDİSTAN BÖLGESEL YÖNETİMİ LİDERİ MESUD BARZANİ VE ŞİVAN PERWER’LA DİYARBAKIR’DA MİTİNG YAPTI.
3 ARALIK 2013: CEMİL BAYIK: BÖYLE GİDERSE ELBETTE Kİ TÜRKİYE’DE SAVAŞ OLACAKTIR.
17 – 25 ARALIK 2013
1 – 19 OCAK 2014 MİT TIRLARI
11 OCAK 2014: İMRALI HEYETİYLE GÖRÜŞEN ÖCALAN 17/25 ARALIK GİRİŞİMİNE DARBE DEDİ.
21 OCAK 2014: PYD, ROJAVA’DA DEMOKRATİK ÖZERKLİĞİ İLAN ETTİ.
21 MART 2014; ÖCALAN’IN MEKTUBU DİYARBAKIR NEWROZ’UNDA OKUNDU
7 MAYIS 2014 İLKER BAŞBUĞ SERBEST
20 HAZİRAN 2014 HANEFİ AVCI SERBEST
29 HAZİRAN 2014 EKMELETTİN İHSANOĞLU RESMEN ADAY
28 AĞUSTOS 2014 ERDOĞAN CB SEÇİLDİ
27-28 AĞUSTOS 2014- AHMET DAVUTOĞLU AK PARTİ GENEL BAŞKANI VE BAŞBAKAN OLDU.
20 EYLÜL 2014: IŞİD’İN ELİNDEKİ MUSUL KONSOLOSLUĞUNDA GÖREVLİ 49 REHİNE TÜRKİYE’YE GETİRİLDİ.
2 EKİM 2014: MECLİS’TEN SURİYE TEZKERESİ GEÇTİ.
3 EKİM 2014: PKK, IŞİD’E TÜRKİYE’NİN DESTEĞİ GEREKÇESİYLE PÜLÜMÜR İLÇESİNDE KARAKOLA SALDIRDI.
20 EKİM 2014 KOBANİ’YE PEŞMERGE KORİDORU
20 EKİM 2014: ABD KOBANİ’DE YPG’YE HAVADAN SİLAH VE MÜHİMMAT İNDİRDİ.
29 EKİM 2014: AYSEL TUĞLUK, AK PARTİ ÇÖZÜM SÜRECİNDE ARTIK PARTNER DEĞİL, SEKÜLER GÜÇLER GÖREVE
18 ARALIK 2014: DİE WELT GAZETESİNE KONUŞAN BAYIK “IŞİD’İN HALİFESİ BAĞDADİ DEĞİL ERDOĞAN’DIR” DEDİ.
25 ŞUBAT 2015: DEMİRTAŞ, CNN TÜRK’TE ÖCALAN’IN SİLAH BIRAKMA ÇAĞRISI YAPMAK İÇİN ÖN ŞART OLARAK ORTAYA KOYDUĞUNU SÖYLEDİĞİ 10 MADDEYİ AÇIKLADI. “ÖCALAN ŞARTLI SİLAH BIRAKMA ÇAĞRISI YAPTI” DEDİ.
28 ŞUBAT 2015: ÖCALAN’IN PKK’YA SİLAHSIZLANMA İÇİN YAPACAĞI ÇAĞRIDA KANDİL VE İMRALI UZLAŞMASI.
28 ŞUBAT 2015: DEMİRTAŞ İÇ GÜVENLİK PAKETİ “HÜKÜMET BİR YANDAN PAKETTE ISRAR EDİP BİR YANDAN DEMOKRATİKLEŞMEDE İLERLEME SAĞLIYORUM DİYEMEZ.
18 MART 2015: İZLEME KOMİTESİ’NDE YER ALACAĞI İDDİA EDİLEN İSİMLER MEDYADA YER ALDI.
20 MART 2015: CUMHURBAŞKANI ERDOĞAN İZLEME KOMİTESİNE OLUMLU BAKMADIĞINI AÇIKLADI.
22 MART 2015: ERDOĞAN DOLMABAHÇE AÇIKLAMASINI DOĞRU BULMADIĞINI SÖYLEDİ: “BİR METİN OKUNMADI, İKİ METİN OKUNDU. BEN ORADAKİ TOPLANTIYI DA DOĞRU BULMUYORUM.
MART 2015 ENGİN ALAN MHP’DEN AYRILIYOR
7 HAZİRAN 2015 GENEL SEÇİM
10 HAZİRAN 2015 BAYKAL SAHNEDE
8 AĞUSTOS 2015 HENDEK SÜRECİ
18 AĞUSTOS 2015 HULUSİ AKAR
1 KASIM 2015 GENEL SEÇİM
24 KASIM 2015 RUS UÇAĞI DÜŞÜRÜLDÜ
5 MAYIS 2016 DAVUTOĞLU GÖREVDEN ALINDI
20 HAZİRAN 2016 RUSYA – İSRAİL BARIŞ SÜRECİ
15 TEMMUZ 2016 DARBE GİRİŞİMİ
21 TEMMUZ 2016 OHAL
9 AĞUSTOS 2016 ERDOĞAN – PUTİN PETERSBURG ZİRVESİ
28 AĞUSTOS 2016 FIRAT KALKANI
7 EKİM 2016 DARBE KOMİSYONU KURULDU
19 ARALIK 2016 KARLOV CİNAYETİ
17 NİSAN 2017 REFERANDUM
22 EYLÜL 2017 KADİR TOPBAŞ İSTİFA ETTİ
16 EKİM 2017 DENİZ BAYKAL HASTANEYE KALDIRILDI
28 EKİM 2017 MELİH GÖKÇEK İSTİFA ETTİ
20 OCAK 2018 AFRİN HAREKATI
3 ŞUBAT 2018 CHP KURULTAYI
15 ŞUBAT 2018 TILLERSON ZİYARETİ – CB BAŞBAŞA GÖRÜŞMESİ
16 ŞUBAT 2018 DENİZ YÜCEL SERBEST BIRAKILDI
17 NİSAN 2018 BAHÇELİ ERKEN SEÇİM ÇAĞRISI
18 NİSAN 2018 ERDOĞAN ERKEN SEÇİM KARARINI AÇIKLADI (24 HAZİRAN)
22 NİSAN 2018 15 CHP’Lİ VEKİL İYİ PARTİ’YE GEÇTİ
HULUSİ AKAR VE İBRAHİM KALIN ABDULLAH GÜL’Ü ZİYARET ETTİ.

Bugünlerde kafamın içinde sıkça, Andr Maurois’nın “Ahlak düzeni sağlam olmayan ve soyguncularıyla başa çıkamayan bir toplum, ruhunda artakalmış barbarlık duygusunun da baskısıyla, soyguncularına karşı hayranlık duyar” sözleri yankılanıyor. Yazımın merkezinde bu söz olmayacak. Zira bu konuda söylenecek laf kalmadı.
Ama hayretle görüyorum ki; “Yetmez Ama Evet’çiler” 2010 yılında yapılan anayasa değişikliği referandumu oylamasındaki tercihleri nedeniyle linç edildiklerini sanıyorlar.
Dahası, sırf referandumda “evet” oyu verdiklerinden dolayı, bugünkü düzenden kendilerinin sorumlu tutulduklarını sananlar var.
Hatta hiç utanıp sıkılmadan, “Bizim kaç tane oyumuz var ki sonucu etkilemiş olabilelim?” diye soru soranlar dahi var.
Bugün hala “O dönem AKP’yi desteklemek gerekiyordu, çünkü… ” şekline cümleler kuranları da duydukça içimdeki sıkıntı büyüyor.
Hep beraber, herkesin gözü önünde yaşananları nasıl da bu kadar farklı şekillerde görebildiğimizi anlamakta güçlük çekiyorum.
Yazıma söz konusu ettiğim husus, sadece 2010 referandum oylaması değil. Bugünleri yaşamamıza sebep olan bir süreç. 2004’de başlayıp, 17 Aralık 2005’de zirveye çıkan, Gezi’ye kadar devam eden süreç. Hatta bazılarının Gezi’den sonra da devam ettirdikleri süreç.
İşte bu süreç AKP’ye destek verdi, teşvik etti, cesaret verdi, AKP’yi yönlendirdi.
Bu süreci yönetenler; AKP’nin Türkiye’yi bugünlere getireceğini öngörüp ve bu nedenle işini gücünü bırakıp, aktif siyaset yapanlara karşı Brütüs rolü üstlendiler.
Taraflarını değiştirerek, dengeleri de değiştirdiler.
Askere karşı daha önce oluşmuş ve haklı gerekçeleri olan travma altında, insan haklarını hiçe sayarak “vahşi bir intikam duygusunun” esiri oldular.
“Zamanında bu düzeni biz yıkamadık, ama bunlar yıkacak” düşüncesine kapıldılar. “Düşmanımın düşmanı, benim dostumdur” dediler.
Onlar Ali İsmail’in gece yarısı karanlık bir sokakta “sivillerce” linç edilmesine yol açan alt yapının oluşumuna da dolaylı destek verdiler.
Kendi itiraflarına göre “mayın eşeği” oldukları dönemde, Türkiye’de demokrasi ile ilgili endişelerin zirve yaptığı bir dönemde, Kürtlerle barış müzakeresi yapıldığına inanarak, demokratik(!) bir tavır sergilediler.
Bugün yaşadığımız tüm haksızlıkların, içerideki ve dışarıdaki felaketlerin nedeni olan bu yeni sistemin inşaasına su taşımalarına karşın, samimi bir özür bile dilemedikleri gibi, “Bugün olsa yine aynı şeyi yapardık” diyerek, adeta insanlarla alay ediyorlar.
Oysa bu kesimlerin sahip olduğu dünya görüşü, ya da sahip olduklarını sandığımız dünya görüşü, her zaman için samimi bir özeleştiriyi ön şart olarak görür.
Erken seçim kararı alındıktan sonra başlatıkları Gül harekatı ile bizimle dalga geçmediklerini, aksine son derece ciddi olduklarını anladım, samimi olarak itiraf edeyim, şaşırdım. Bugün Gül’ü kurtarıcı olarak düşünmeleri bana tıpkı, 8 yıl önce ülkeyi yeryüzü standartlarında demokrasiye taşıdıklarını zannettikleri günleri hatırlattı.
Şimdilerde, böğürerek sürekli bir karşı duruş sergilemeleri ise “gerçek kurbanlarının seslerinin” bastırılması dışında bir işe yaramıyor ne yazık ki
Gül seçeneği geride kaldı mı? Sanmam, emin olun 25 Haziran’dan itibaren daha yüksek sesle tek çare olarak gündeme tekrar getirilecek. Korkarım bu defa sadece onlar değil, belki de siz de, ben de aynı şekilde düşünüyor olacağız.
İnşallah yine kolaycılığa kaçmayıp, Gül’ün de çare olamayacağını haykırabiliriz.
Pavlov’un şartlandırdığı, köpeklere yiyecek vermeden önce her defasında gidip zili çalan bakıcısı var ya, işte bu sefer onun gibi olmayız, umarım.

Erken seçim kararı alınmasının üzerinden sadece 10 gün geçmesine rağmen, bu süreçte seçim sonuçlarından çok daha önemli gelişmeler meydana geldi.
AKP’nin erken seçime gitmesini gerektiren nedenler üzerinde herkes hemfikir. Seçimi zorunlu hale getiren bu nedenleri maddeler halinde tartışmanın bir anlamı yok. Ayrıca bunların 24 Haziran seçimleriyle birlikte ortadan kalkabileceğine yönelik bir beklenti de yok. Dolayısıyla, sürdürülemeyecek boyutlara ulaşan ve yüzleşmek zorunda kaldığımız iç ve dış sorunların bu denli yakıcı olduğu bir ortamda Gül seçeneğinin ortaya atılmasının, siyasi hayatımızda nasıl sonuçlar doğuracağını tartışmak gerektiği kanısındayım.

Gül’ün çatı aday olarak seçime katılıp katılmamasından çok daha önemli sonuçları olan bu süreç, uzun yıllar sonra Erdoğan’a bir meydan okumaya dönüştü. Bu tehdit Erdoğan’ı hem sıkıntıya soktu hem de “dokunulabilir” olduğunu ortaya çıkartarak “büyüyü bozdu”. Seçim öncesinde yaşanan gelişmeler, kısa süre içerisinde neredeyse seçim sonuçlarını gölgede bıraktı. Davutoğlu ve Arınç hamlelerine ek olarak, bu yazı yazıldığı sırada ortalıkta dolaşan bir iddiaya göre Hulusi Akar ve İbrahim Kalın’ın Gül’ü ziyaret etmesi de gösteriyor ki, Erdoğan gelişmelerden büyük endişe duyuyor.

Bundan sonraki süreçte Erdoğan tekrar psikolojik üstünlüğü sağlasa da, hatta hem Cumhurbaşkanlığı hem de parlamento seçimlerini kazansa bile, artık Türkiye 18 Nisan’dan önceki Türkiye olmayacak. Yönetilmesi çok daha zor olacak. AKP, rakiplerin nefesini ensesinde hissedecek ve muhtemelen bu süreç yeni seçimlerin önünü açacak.

Dış politikada yaşanan gelişmeler, Suriye üzerinden ABD ile Rusya arasında sözde denge arayışları, ABD’nin PYD-PKK’ya, Rusya’nın Esad’a yönelik desteği, o meşhur S-400 hikayesi ve Batı ile yaşanan gerginlik, hiç şüphesiz Batı’nın Türkiye’ye yönelik bakışını endişeyle şekillendiriyor.

Türkiye’nin kaybedilmekte olduğunu düşünen dış çevrelerin Gül’e yönelik sempatisi bu şekilde dışa vuruluyor. Ancak, Gül seçeneğine AKP’den daha çok CHP ve Ulusalcı kanattan tepki gelmiş olması da gösteriyor ki, Erdoğan’a alternatif arayışlarında daha fazla “ince ayar” yapılması gerekiyor.

Suriye batağında ABD – Rusya rekabeti üzerinden yürütülen süreç, gittikçe yakıcı bir hal alan Kürt sorunu, ekonominin açmazı, Rusya ile dev projeler, ABD’deki Zarrab davası ve daha birçok konu 25 Haziran’dan itibaren daha etkili bir şekilde, eğer seçilirse Erdoğan’ın gündeminde olacak.
Açıkça söylemek gerekirse, Erdoğan seçimi kazansa bile 25 Haziran’dan itibaren kaybetmeye devam edecek.

Öte yandan, Erdoğan’a alternatif arayışları, toplumdaki bölünmenin ve giderek keskinleşen kutuplaşmanın Türkiye’yi bir iç savaşa sürüklemesi endişesinden de kaynaklanıyor. İşte bu noktada Erdoğan ve yakın çevresinin göstereceği tepkinin boyutundan öte, ortaya çıkacak toplumsal tepkinin büyüklüğü dikkate alınarak (dikkate alınan seçmen kitlesinin en az % 30-35 seviyesinde olduğunu düşünüyorum), AKP tabanının kolaylıkla benimseyebileceği bir alternatif yaratılmaya çalışılıyor. Bu öyle bir alternatif olmalı ki, Erdoğan’a hayat boyu dokunulmazlık da garanti edebilmeli.

Eski defterlerin üzeri örtülmeli. İşte Gül hamlesinin, bu nedenle de büyük bir fırsat olarak karşımıza çıktığını iddia eden bir koro ile karşı karşıyayız.

Erdoğan’a “onurlu bir çıkış” sağlayacak bu gelişmeye gösterilen en büyük tepkinin CHP ve Ulusalcılarla birlikte İyi Parti’den de gelmiş olması, Gül’lü geçiş sürecinin sanıldığı kolay olmayacağını ortaya çıkarttı.

Gül rüzgarı başarısızlığa uğramış gözükse de, bu deneme aslında Erdoğan’ın kaybetme sürecine girdiğini gösteriyor. Öte yandan, Türkiye’nin yaşaması gereken, yüzleşmesi gereken o yakıcı sonu yaşamaması için atılan adımların bir anlamda vesayetçi bir anlayışın eseri olduğunu söylemek iddialı bir ifade olmayacak. Bir zamanlar vesayetçiliğe şiddetle karşı çıkan “Yetmez Ama Evet”çilerin Tükiye’yi irticadan ve bölücülerden! korumaya çalışması ve bunu demokrasi adına yapıyor olmaları hem trajik hem de komik bir hamle oluyor.

Bu senaryo ve iktidar değişikliği kısa vadede Türkiye açısından bir kazanç olarak gözükse de uzun vadede çok daha büyük hasarlara yol açacak bir gerçek olarak karşımıza çıkacaktır.